Met het gevaar dat ik klink als “oma vertelt”…. zie ik het communicatievak veranderen.
In 1999 zette ik mijn eerste stap op een communicatieafdeling. Alles draaide om plannen, richtlijnen, draaiboeken en huisstijlhandboeken. Soms wel plannen voor 5 jaar lang!

Ik houd van strategisch denken, maar ik ben meer een doener dan een denker. Het schrijven van strategische plannen kan ik wel, maar zodra we het gaan hebben over jaren … weet je eigenlijk al dat het plan nooit uitgevoerd gaat worden. Neem de ontwikkelingen op het gebied van social media of de huidige coronacrisis. Knappe dame of heer die hier rekening mee heeft gehouden.

Communicatieplan is passé

Het communicatieplan is gelukkig steeds meer passé, organisaties maken de overstap naar een communicatieframe. Een frame die meebeweegt met dat wat echt nodig is. Daar word ik helemaal enthousiast van en daar sta ik ook voor: communicatie met effect.

Vrijheid in communicatie is belangrijk.

Content gemaakt door mensen die de vrijheid krijgen is echt 1000 x sterker dan content die volledig past in een vooraf bedacht stramien. Steeds meer organisaties zien dat en geven collega’s hier meer vrijheid in. Ik juich dat toe.

Het verstikkende huisstijlhandboek

Vandaag zit ik met een huisstijlhandboek voor mijn neus met meer dan 50 pagina’s!
Ik maak geen grap. Begrijp me niet verkeerd. Ik hou heel erg van een strakke herkenbare lijn.

Maar dit voelt als 1999. Elke vorm van creativiteit of vrijheid is verbannen. Het verstikkende huisstijlhandboek noem ik het. Ik weet nu al, als ik hier mee aan de slag moet gaan dat ik nooit het juiste effect ga bereiken.

Wat dat betreft ben ik eigenwijzer dan in 1999. Ik ga niet aan de slag met wat er nu voor me ligt. Ik ga in gesprek met de opdrachtgever. Samen bekijken we hoe we wel het effect kunnen vergroten. Denken in kansen, daar gaat het om.